Toen ik besloot als medium te gaan werken, wilde ik goed begrijpen hoe alles in elkaar steekt. Ik wilde alles weten en ik stelde zo veel vragen aan mijn gidsen dat er geen einde aan leek te komen. Ze hebben heel veel geduld met me gehad.
Je kun niet alles begrijpen, hier op aarde. Daarbóven wel. Daar overzie je alles, maar hier is je zicht beperkt. IK vind het belangrijk om voor mezelf te snappen wat ik precies mét en vóór andere mensen doe, als ik hen behandel. Zodat ik het ook aan hen kan uitleggen want zeggen dat het ‘gewoon zo werkt’, vind ik te gemakkelijk.

Een van de eerste vragen die ik aan mijn gidsen stelde, was: ‘Als het dan zo fijn en liefdevol is boven, waarom moeten we dan naar de aarde toe?’ Het was een vraag die me al enige tijd bezighield en ik kreeg er uitgebreid antwoord op. Je gaat vrijwillig naar beneden omdat je wat wilt meemaken en wilt leren. Ik voelde me daar heel opstandig over, totdat ik begreep dat het een vrije keuze is om te worden geboren en een leven op aarde te starten. Je bent niet gedwongen naar de aarde te gaan, want boven kun je je ook heel goed ontwikkelen en niet elke ziel kiest ervoor naar de aarde af te dalen. Maar veel zielen kiezen er juist wel voor, omdat er op aarde lessen te leren zijn die boven niet of veel minder intensief kunnen worden beleefd. Het doorleven en doorvoelen van emoties kan alleen op de aarde en dankzij emoties leer je heel snel. Daarom is hier op aarde het leren veel intenser dan boven.

De ziel kiest vooraf een leven dat ze nodig heeft om de lessen op te doen die ze wil leren. Je ziel kiest dus zelf het ‘pakket’, de emoties en de ervaringen die je als mens nodig hebt om te kunnen groeien. Stel: je ziel besluit om moeder te worden maar je kunt niet inschatten wat voor consequenties het moederschap met zich meebrengt. Dat kom je dan leren, dat is de reden waarom je wordt geboren, zodat je dat kunt meemaken.
Je wordt blanco geboren, je herinnert je niet waar je vandaan komt. Gaandeweg komen er dingen op je pad die zijn voorbestemd, omdat je ziel ze zelf heeft gekozen. Doordat je beschikt over een vrije wil kun je kiezen er al dan niet iets mee te doen en daar leert je ziel weer van. Heel veel is door je eigen ziel voorbestemd en in de totstandkoming van wat is voorbestemd, word je door je levensgids ondersteund. Die helpt je in je dromen of door middel van voorgevoelens, toevalligheden en déjà vu’s.

Maar ik vroeg me natuurlijk ook af hoe het dan zit met mensen die een ellendig leven leiden. Hebben die daar dan ook zelf voor gekozen? En is dat niet een heel harde manier om naar de pijn van die mensen te kijken? Hier op aarde bestaat wel onrecht, maar boven niet. Boven kun je zien dat het eigenlijk een eerlijk systeem is: de ene keer ben je heel rijk en de andere keer ben je heel arm. Dus hoe oneerlijk de wereld hier ook is, als je van bovenaf kijkt, dus vanuit een vredelievend perspectief, is het heel anders.
De ziel kiest telkens voor nieuwe lessen en in de verschillende levens maak je alles een keer mee. Je bent de ene keer onderdrukte en de andere keer onderdrukker. Je bent dan weer dader, dan weer slachtoffer. Volgens de reïncarnatieleer ben je meerdere keren man of vrouw, rijk of arm geweest en je hebt op elk werelddeel wel gewoond. Keer op keer kiest je ziel een leven waarmee je jou kennis en ontwikkeling naar een hoger niveau tilt.; elke ervaring is bedoeld om een hogere trilling te bereiken. Dus van bovenaf kijk je heel anders tegen het onrecht op de wereld aan.
Je ziel is heel groot. Wie je nu bent, is daarvan maar een heel klein stukje en in die zin dus niet zo belangrijk. Wel belangrijk is alles wat je meemaakt en voelt, want daar leert de ziel van; er is de ziel dan ook alles aan gelegen ervoor te zorgen dat je je lessen blijft leren.
De aarde is voor je ziel een leerschool. Je ziel voedt zich tijden je leven met ervaringen en na je dood verwerkt de ziel alles. Een belangrijke boodschap die moet begrijpen, is dat je niet altijd een boek hoeft uit te lezen of een studie hoeft af te maken om de lessen mee te krijgen. Soms blijven mensen hangen in situaties waarin de les allang geleerd is terwijl ze daar gewoon uit weg kunnen, als ze zich dat zouden realiseren. Alles wat je leert en meemaakt, vormt jou tenslotte tot wat je moet worden en dat is dus altijd goed, ook wanneer je noodgedwongen moet vertrekken uit een ontstane situatie.

Hier op aarde denk je met je hoofd en praat je met je mond maar daarboven bestaat daartussen geen verschil, de geestkracht is er heel sterk. Wat je daar denkt, is meteen werkelijkheid. Denk je: ik ga even bij die-en-die langs, dan ben je er al. Dat komt door de geestkracht en de hoge trillingen die daar zijn. Boven is alles eerlijk en open. Hier op aarde niet: dus als je ziel bijvoorbeeld wil voelen wat jaloezie is, moet je naar de aarde komen. Of wanneer je wilt weten hoe het is om voor jezelf op te komen. De emoties op aarde zijn namelijk intenser. Als je ziel wilt ervaren wat verraad is of leugenachtigheid, heeft ze daar een leven voor nodig. Ook om onderscheid te kunnen maken tussen goed en slecht moet je op aarde zijn. Want als je niet weet wat slecht inhoudt, kun je ook niet weten waarvoor je kiest als je voor het goede kiest.
De reden waarom iemand kiest, kun je alleen weten wanneer je het hebt ervaren. Als je nog nooit verliefd bent geweest, weet je niet wat het is. En om al die verschillende gevoelens en ervaringen te leren kennen, heb je meerdere levens nodig; je kunt niet alles in één leven leren en ervaren. Langzaam maar zeker doorgrondt de ziel op die manier alle aspecten van het leven. Dat is de bedoeling van het leven op aarde. Het werkt in dat opzicht net als een gewone school: op de peuterschool voel je je ene hele piet en als je naar de kleuterschool gaat ook. Gaandeweg, naarmate je opleiding vordert, kom je erachter hoeveel je nog niet weet en met een beetje geluk heb je er lol in om het te leren.
Zoek en onderzoek dus alles wat je meemaakt in je leven, kies daarin wat klopt voor jou en weet dat je dit leven hebt om ervan te leren, net als je vorige levens er waren van te leren en ook al je volgende levens er om die reden zullen zijn.

In het hiernamaals zijn zeven sferen ofwel hemelen. Gedurende je verschillende levens groei je gaandeweg naar steeds hogere sferen; hoe lichter je trilling, des te hoger de sfeer waarin je thuishoort en waar je na je leven naartoe gaat. Deze groei kun je vergelijken met ons schoolsysteem, waarin je van de lagere school naar de middelbare school gaat, waarna je wellicht gaat studeren en misschien zelfs promoveerd. Na je dood bereik je altijd de sfeer of hemel van de mensen die op jou zijn afgestemd, dat is dus de groep waar je bij hoort. Je wordt altijd naar de juiste sfeer getrokken; je trilling is erop afgestemd dus dat gaat vanzelf.

Elke sfeer kent varianten, vergelijkbaar met een vroege leerling die bij een zittenblijver in de klas van de kleuterschool kan zitten. Het kunnen familieleden van je zijn, maar dat hoeft niet. Zij kunnen op de kleuterschool zitten en jij op de lagere school. Je kunt ze dan wel komen opzoeken in jouw sfeer: je kunt namelijk uit jezelf afdalen, bijvoorbeeld om iemand op te zoeken die je dierbaar is. Omhooggaan in de sferen kan alleen door groei en ontwikkeling, anders verdraag je die hogere trilling en dat licht niet.

Doordat je groeit, wordt je trilling fijner & hoger. Je wordt etherischer, krijgt minder massa en bestaat steeds meer puur uit licht. Hoe meer je uit licht bestaat, hoe meer je licht kunt verdrágen. Met de hulp van je gids kun je ook tijdelijk worden meegenomen, hij tilt je dan in zijn trilling en schermt je af. Wanneer je zelf nog zeer oordelend bent en in je leven nog niet hebt begrepen hoe schadelijk dat oordelen is, kun je niet veel licht verdragen. Hoe meer je vanuit liefde kunt handelen, hoe meer licht je kunt verdragen.

Een belangrijke vraag die ik mezelf stelde: bestaat de hel? Het antwoord lucht op: nee, de hel bestaat niet. Is het dan allemaal feest? Nee, dat ook niet. Boven wordt je niet beoordeeld, maar beoordeel je jezelf. Je gaat je hele leven na, zoals in een film. Je kijkt naar je leven en je voelt tijdens het kijken tegelijkertijd de emoties van de mensen met wie je contact had. Je voelt dus het effect dat je hebt gehad op de mensen om je heen. Niemand zegt: dat en dat heb je verkeerd gedaan. Dat hoeft ook niet, want dat voel je zelf wel.

Dit proces kan heel pijnlijk zijn. Voor sommige mensen is het zo pijnlijk dat ze eerst kijken zonder te voelen, zonder emoties. Later, stapsgewijs, kijken ze met het gevoel van de anderen erbij. Zo maak je de balans op van je leven, in de tijd die je ervoor nodig hebt en in het tempo dat je aankunt. Het is een evaluatie van wat je hier gedaan hebt en dat doe je niet alleen maar met je gids; die is er altijd meteen wanneer je aankomt. Er bestaat dus ook geen zinloos leven want je hebt altijd iets te ervaren. In elk leven valt veel te leren en anderen leren van een leven in contact met jou. Alleen al het feit dat je hier bent geweest heeft het leven zin gegeven. Een steen in de rivier is ook belangrijk want wordt hij verlegd, dan verandert dat de loop van de rivier. Het kan wel zo zijn dat je niet uit je leven hebt gehaald wat erin zat. Dan zul je het gewoon opnieuw gaan proberen. Dat hoeft niet meteen, daar mag je best een tijdje over nadenken.